eylül ayının ilk günü..
mevsime merhaba derken ugurladım seni yüreğimden..
özgürlüğünü verdiğim anda tutsaklığım başladı yokluğuna..
nafile bu bekleyişler ,unutamayışların inadına.
sen yine de git gidebildiğin kadar..
Varsın yanımda olma..
Bir kaç göz yaşına bezenir en fazla uğruna kaleme aldığım satırlar..
Hem şiir de yazarım belki gidişinin ardından serpmek üzerine su niyetine...
Yansın kafiyeler o zaman ..
Belkiler olmasın ,acabalar ölsün lügatlarda..
Kemirmesinler beynimi.
Ya sen .- ?
Bensiz mutlu olamayacagını fark ettiğinde nasıl kapanacak kanayan yaran .. ?
Kaç insan teni alacak bensizliği ?
Vazgeçebilecek misin benli düşüncelerinden peki .?
Hiç sanmıyorum.
Kırmızı bir kadının lanetiyle uğurladım ben seni..
Tüm renkler artık gri..
Mutlu olma, huzur da bulma..
Araf olsun tek cennetin,yokluğumda..
Bencilim ben , öyle hayır duaları geçmez beynimden ..
Arsız vedalar bile yetmedi yüreğimi telkine..
Lirik beddualar sarf ediyorum gelmişine ve gitmişine ..
NOKTA.
Zaman basacağım ben yüreğime..
Sen de korkma.
Kalk bir rakı koy kadehine..
Ve yudumla..
Kırmızı kadının senden vazgeçişinin şerefine :)
